EPILOG

Razem z Justinem ręka w rękę poszliśmy do jego domu. Byliśmy nareszcie szczęśliwi i nic ani nikt nie mógł ku temu przeszkodzić. Wiedziałam i byłam tego pewna na tysiąc procent że mu na mnie zależy, wcale nie dlatego, że miał na sumieniu Kevina.

- Ever, na co masz ochotę? – zamyśleń wyrwał mnie głos bruneta. Spojrzałam na niego.

- Zależy o co pytasz. – uśmiechnęłam się figlarnie a on wywrócił teatralnie oczami i pocałował mnie delikatnie w czoło.

- Robię obiad i pytam na co dzisiaj masz ochotę. Księżniczko, gdzie mi odpłynęłaś? – spytał a mi zmiękły kolana. Kochałam jak nazywał mnie księżniczką, mimo tego że wcale nie wyglądałam jak ona. Nawet się tak nie czułam.

- Sama nie wiem. Ty coś wybierz. – powiedziałam.

- Dobrze, więc będą naleśniki. – wystawił mi język i złapał za rękę, po czym splótł nasze palce.

Doszliśmy na miejsce. Justin otworzył przede mną drzwi, a ja weszłam do środka. Zdjęłam trampki oraz sweter powiesiłam na wieszaku. Poszliśmy do kuchni, gdzie zastaliśmy Jeremy’ego.

- Dzień dobry. – przywitałam się grzecznie.

- Tato? Co ty tu robisz? – Justin nie krył zdziwienia.

Jego ojciec wstał i z grobową miną podszedł do swojego syna. Na jego twarzy malowało się wahanie oraz zdenerwowanie. Wziął głęboki oddech i wypuścił powietrze z płuc, po czym spojrzał w oczy Justina.

- Już od jakiegoś czasu zbieram się do tego, aby ci to powiedzieć.. – zagryzł wargę wbijając wzrok w podłogę. – Ale teraz, teraz nie stchórzę. – podniósł głowę i dzielnie wytrzymał podejrzliwe spojrzenie Justina. Podał mu jakieś zdjęcie.

Wyciągnęłam szyję, aby zobaczyć je. Zamarłam. To było to sama fotografia, którą mi pokazał kiedyś Jeremy i powiedział, że jestem podobna do tej dziewczyny. Justin wpatrywał się w zdjęcie w milczeniu.

- Synu… to jest twoja przyrodnia siostra. – wyszeptał Jeremy, ale i ja i Justin usłyszeliśmy dokładnie każde słowo.